تاندونیت آشیل، آسیب ناشی از استفاده‌ی بیش از حد از تاندون آشیل است، نوار بافتی که عضلات ساق پا را در پشت ساق پا به استخوان پاشنه ی شما متصل می کند.
التهاب تاندون آشیل بیشتر در دوندگانی رخ می دهد که به طور ناگهانی، شدت یا مدت دویدن خود را افزایش داده اند.
همچنین در افراد میانسال که ورزش هایی مانند تنیس یا بسکتبال را فقط در تعطیلات آخر هفته انجام می دهند، این التهاب رایج است.
در اکثر موارد تاندونیت آشیل را می توان با مراقبت های نسبتاً ساده و در خانه، تحت نظارت پزشک درمان کرد.
راهکارهای خود مراقبتی معمولاً برای جلوگیری از تکرار التهاب تاندون آشیل ضروری هستند.
در موارد جدی تر تاندونیت آشیل می تواند منجر به پارگی تاندون شود، که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
علائم
درد همراه با التهاب تاندون آشیل معمولاً به صورت درد خفیف در پشت ساق یا بالای پاشنه ی پا پس از دویدن یا سایر فعالیت‌های ورزشی شروع می‌شود.
تجربه ی درد های شدیدتر ممکن است پس از دویدن طولانی مدت، بالا رفتن از پله یا دوی سرعت رخ دهد.
همچنین ممکن است حساسیت به درد یا سفتی در ناحیه آسیب دیده احساس کنید، به خصوص در صبح، که معمولاً با فعالیت خفیف بهبود می یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر احساس درد مداوم در اطراف تاندون آشیل دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر درد یا ناتوانی شدید است، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ممکن است دچار پارگی تاندون آشیل شده باشید.
علل
تاندونیت آشیل در اثر فشار مکرر یا شدید روی تاندون آشیل، نوار بافتی که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند، ایجاد می‌شود.
این تاندون هنگام راه رفتن، دویدن، پریدن یا فشار آوردن به انگشتان پا استفاده می شود.
ساختار تاندون آشیل با افزایش سن ضعیف می شود، که می تواند آن را مستعد آسیب دیدگی کند، به ویژه در افرادی که فقط در تعطیلات آخر هفته ورزش می کنند یا به طور ناگهانی شدت برنامه های دویدن خود را افزایش داده‌اند.
عوامل خطر
این عوامل ممکن است خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را افزایش دهند :
جنسیت: تاندونیت آشیل بیشتر در مردان رخ می دهد.
سن: با افزایش سن، تاندونیت آشیل شایع تر می شود.
مشکلات جسمی: صافی بیش از حد کف پا می تواند فشار بیشتری بر تاندون آشیل وارد کند. چاقی و سفت شدن عضلات ساق پا نیز می تواند باعث افزایش فشار روی تاندون شود.
انتخاب کفش های کهنه برای دویدن می تواند خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را افزایش دهد. درد تاندون در هوای سرد بیشتر از هوای گرم رخ می دهد و دویدن در زمین های تپه ای نیز می تواند شما را مستعد آسیب آشیل کند.
شرایط پزشکی: افرادی که پسوریازیس یا فشار خون بالا دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تاندونیت آشیل هستند.
داروها: انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها، به نام فلوروکینولون ها، در اکثر موارد باعث ایجاد تاندونیت آشیل می شوند..
عوارض
تاندونیت آشیل می تواند تاندون را ضعیف کند و آن را در برابر پارگی آسیب پذیرتر کند، آسیبی دردناک که معمولاً به ترمیم جراحی نیاز دارد.
جلوگیری
در حالی که ممکن است پیشگیری از التهاب تاندون آشیل امکان پذیر نباشد، می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر انجام دهید:
سطح فعالیت خود را به تدریج افزایش دهید. اگر به تازگی یک برنامه ورزشی را شروع کرده اید، به تدریج مدت و شدت تمرین را افزایش دهید.
به خودتان سخت نگیرید، از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد به تاندون‌های شما وارد می کنند، مانند دویدن در تپه ها اجتناب کنید. اگر در یک فعالیت شدید شرکت می کنید، ابتدا بدن خود را گرم کنید. اگر در طول یک ورزش خاص متوجه درد شدید، استراحت کنید.
کفش های خود را با دقت انتخاب کنید. کفش‌هایی که در حین ورزش می پوشید باید بالشتک مناسبی برای پاشنه پا داشته و قوس محکمی برای کمک به کاهش تنش در تاندون آشیل داشته باشند.
کفش های فرسوده خود را تعویض کنید. اگر کفش‌های شما مناسب هستند، اما از پاهایتان پشتیبانی نمی کنند، از کفی های قوس دار در هر دو کفش استفاده کنید.
روزانه حرکات کششی انجام دهید. زمانی را به کشش عضلات ساق پا و تاندون آشیل خود در صبح، قبل از ورزش و بعد از ورزش اختصاص دهید تا انعطاف پذیری خود را حفظ کنید. این امر به ویژه برای جلوگیری از برگشت تاندونیت آشیل مهم است.
عضلات ساق پا را تقویت کنید. ماهیچه های قوی به ساق پا و تاندون آشیل کمک می کنند که استرس هایی که در فعالیت و ورزش با آن مواجه می شوید، بهتر تحمل کنند.
فعالیت‌های پرتحرک، مانند دویدن و پریدن را، با فعالیت‌های کم تحرک تر مانند دوچرخه سواری و شنا را جایگزین کنید.
